مهری آهی

مهری آهی مترجم ایرانی ادبیات روسی، در سال 1301 در تهران به دنیا آمد. وی تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در مدرسه ژاندارک تهران به پایان رسانید و در رشته زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد. در سال 1321 پدرش به سفیر کبیری ایران در اتحاد جماهیر شوروی منصوب گردید و مهری آهی همراه پدر عازم روسیه شد و مدت سه سال در دانشگاه لومونوسوف مسکو به تحصیل زبان و ادبیات روسی پرداخت. پس از مراجعت به ایران در سال 1327 برای ادامه تحصیل در این رشته به انگلستان و فرانسه رفت و مدت هفت سال به تحصیل پرداخت و به اخذ دکتری در رشته زبان و ادبیات روسی نایل آمد. پس از پایان تحصیلات خود به ایران بازگشت و به تدریس زبان و ادبیات روسی در دانشکده ادبیات تهران مشغول شد.
مهری آهی علاوه بر تدریس، ریاست مرکز زبان‌های خارجی دانشگاه تهران را نیز به عهده داشت. او همچنین چهار دوره به عنوان نماینده ایران در کمیسیون مقام زن سازمان ملل متحد منصوب گردید. مهری آهی از اعضاء مؤسس جمعیت راه نو، شورای کتاب کودک، انجمن کتاب و شورای عالی جمعیت زنان ایران بود. وی در سال 1336 در کنفرانسی که در مسکو از طرف سازمان ملل متحد تشکیل شد، شرکت جست. در سال 1338 از طرف کمیته ارتباطات برای شرکت در سمینار زنان و کودکان به نیویورک دعوت شد و سپس بنا به دعوت سازمان ملل در کنفرانس جمعیت‌های غیردولتی شرکت نمود. او همچنین در دو همایش مربوط به حقوق بشر به مغولستان و مانیل اعزام شد. در سال 1343 جزو هیئت نمایندگی ایران برای شرکت در مجمع عمومی سازمان ملل متحد و نمایندگی ایران در کمیسیون سوم (کمیسیون امور اجتماعی و اقتصادی) انتخاب شد و انجام وظیفه نمود. در همین سال بنا بر دعوت دانشگاه هاروارد در سمینار تابستانی آن شرکت کرد.
مهری آهی در 7 اسفند 1366 درگذشت. بعد از فوت وی بابک احمدی در شماره 25 نشریه آدینه درباره او نوشت: «مهری آهی در 7 اسفند 66 درگذشت، سه روز بعد بمباران موشکی تهران‌آغاز شد و در نگرانی‌ها، هراس‌ها و فاجعه‌های آن ایام کسی از مرگ او باخبر نشد. امروز هم که چند ماه از رفتن او می‌گذرد هم‌چنان بسیاری از حادثه بی‌خبرند. گناه از موشک نیست. در این روزگار چه کسی را پروای مرگ اوست؟ ناسپاسان که ماییم دیگر چه سود از هشدار ضرورت یاد از زندگی، کارها و مرگ زنی اندیشمند و معلمی دانا؟ اما، خانم آهی که رفته‌است و بی‌نیاز ازیاد.»

ترجمه رمان ابله پس از درگذشت مهری آهی و بعد از گذشت 30 سال توسط انتشارات خوارزمی منتشر شد. مهری آهی این کتاب را تا بخش‌های انتهایی ترجمه کرده بود اما درگذشت او باعث شد تا ترجمه این کتاب 1064 صفحه‌ای نیمه کاره بماند. ترجمه این کتاب نیمه تمام در سال 1395 توسط ضیاءالدین فروشانی تکمیل شد و بعد از یک ویراستاری کلی و یکدست شدن متن از سوی انتشارات خوارزمی راهی بازار نشر شد.