محمدکاظم کاظمی

محمدکاظم کاظمی شاعر، نویسنده و فعال فرهنگی، اهل افغانستان و مقیم ایران است. کاظمی در سال 1346 در هرات به دنیا آمد، در سال 1354 همراه خانواده به کابل رفت و در سال 1363 به ایران سفر کرد. او از دانشگاه فردوسی مشهد، در رشته راه و ساختمان، مدرک کارشناسی دریافت کرد. کاظمی به همراه همسر و سه فرزندش در مشهد ساکن است. او چنانکه خودش گفته در زمینه سرایش شعر، نوشتن مقاله و کتاب، ویراستاری، گرداندن جلسات ادبی و ارتباط با مطبوعات و داوری مسابقات شعر فعالیت می‌کند. بخشی از آثار کاظمی، به موضوعات دینی مانند مدح و رثای امامان شیعه، مراسم مذهبی و ادبیات رایج دین‌داران اختصاص دارد.
کاظمی درباره نقد و تحلیل شعر در افغانستان و ایران، پدیده‌های دینی و مذهبی، و مسائل اجتماعی پناهجویان مقیم ایران، سروده‌ها، گفتگوها و نوشته‌های متعددی دارد. او در نخستین جشنواره شعر فجر ایران در سال 1385، برگزیده شد و در سال 1395، دبیری آن را برعهده گرفت. کاظمی بین سال‌های 1391 تا 1395، عضو غیرایرانی فرهنگستان زبان و ادب فارسی ایران بود.
محمدکاظم، اولین شعرش را در سال 1361 سرود و نخستین مرکز فعالیتش، حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی مشهد بود. او در سال 1369 به همراه چند شاعر هم‌وطنش، دفتر و هنر ادبیات انقلاب اسلامی افغانستان را در سازمان تبلیغات اسلامی مشهد تأسیس کرد و مسئولیت بخش شعر آن را تا سال 1375 به دست گرفت. او در این زمان نیز، به تدریس و داوری شعر در آموزش و پرورش استان خراسان مشغول بود.
کاظمی بیشتر در قالب‌های مثنوی و غزل سروده است. در شعرهای کاظمی نگرانی و بیم، اندوه غربت و هجرت، امید و بشارت و مقاومت و تلاش برای صلح و آرامش دیده می‌شود. اولین اثر شعری او بنام «پیاده آمده بودم، پیاده خواهم رفت» در سال 1371 نشر شد و دفتر شعری دیگر او که بیست سال بعد سروده شد «شمشیر و جغرافیا» نام گرفت. مثنوی «بازگشت» در این مجموعه شعر، باعث همدلی یا پاسخ تعدادی از شاعران ایرانی با سرودن شعر شد.