کاوه میرعباسی

کاوه میرعباسی، مترجم و نویسنده ایرانی، در سال 1334 به دنیا آمد. از 12 تا 14 سالگی به شکل حرفه‌ای در مجله کیهان بچه‌ها فعالیت می‌کرد. کار ترجمه را از 14 سالگی در مجموعه افسانه‌های ملل آغاز کرد. نخستین ترجمه او در سال 1350 توسط انتشارات امیرکبیر منتشر و بعد ها در سال 1380 تجدید چاپ شد. میرعباسی در 18 سالگی برای تحصیل در رشته حقوق به فرانسه رفت. دو سال بعد حقوق را رها کرد و در رومانی در رشته سینما به تحصیل پرداخت. پس از آن برای گرفتن دکترای سینما به اسپانیا رفت ولی به دلیل مشکلات مالی تز خود را که در زمینه «تعلیق در ادبیات و سینما» بود نیمه‌کاره رها کرد.
کاوه میرعباسی در اواخر سال 1360 پس از نوزده سال به ایران بازگشت و با ترجمه دوره جدید استریندبرگ از مجموعه نسل قلم به کار ترجمه ادامه داد. اولین رمان منتشرشده او «سایه گیوتین» نوشته ژرژ سیمنون است.
میرعباسی تاکنون بیش از 40 کتاب و مجموعه داستان از نویسندگان مشهوری چون کارلوس فوئنتس، لوییس بورخس، گابریل گارسیا مارکز، ماریو بارگاس یوسا، آندره برتون و... به زبان فارسی ترجمه کرده‌است. وی از زبان‌های انگلیسی، فرانسوی و اسپانیایی ترجمه می‌کند.
او در کتاب «نُه داستان» داستان‌های مشهوری همچون «یه روز عالی برای موزماهی»، «عمو ویگیلی در کانتیکات»، «در آستانه جنگ با اسکیموها»، «مرد خندان»، «در قایق بادبانی»، «تقدیم به ازمی،با عشق و نکبت»، «دهانم زیبا، چشمانم سبز»، «دوره آبی دودومیه اسمیت» و «تدی» را از جی‌.دی. سلینجر ترجمه است و درباره سبک و شیوه این نویسنده آمریکایی می‌گوید: «از نوشته‌های سلینجر نیم قرن می‌گذرد ولی هنوز برای خوانندگان امروز جذابیت دارد. حتی جنبه‌های آموزنده هم برای نویسندگان ایرانی دارد. او نویسنده ماندگاری است. سلینجر دنیای خاص خودش را دارد. شخصیت سلینجر بسیار عجیب بود. این روزها چندین رمان زندگی‌نامه‌ای از زندگی سلینجر خواندم و تصمیم گرفتم آن ها را هم ترجمه کنم.»
کاوه میرعباسی آثاری چون «مسافری که با ستاره شمال آمد» نوشته ژرژ سیمون، «خاطره دلبرکان غمگین من» به نویسندگی گابریل گارسیا مارکز و « زنده‌ام که روایت کنم» دیگر اثر مارکز را به فارسی ترجمه کرده و کتاب‌هایی چون «هفت روز نحس» و «چه کردند ناموران» را تالیف کرده است.