علی صفایی حائری

معروف به عین صاد) زادهٔ 1330– درگذشتهٔ 1378)، مجتهد، فقیه، عارف و اندیشمند شیعه بود. او در سنّ سیزده سالگی، شروع به تحصیل علوم دینی و حوزوی نمود. او هم‌زمان با تحصیلات حوزوی و در آستانهٔ چهارده سالگی پس از آشنائی با ادبیات کودکان در سطح مجله‌های کودک آن روزگار و دستیابی به آثار ادبیات نوجوان در سطح وسیع، به مطالعهٔ تاریخ ادبیات ایران، عرب، ژاپن، چین، یونان، اسپانیا، آفریقا، آمریکای لاتین و سایر کشورهای غربی روی آورد و با نمونه‌هایی از شاهکارهای ادبی هر دوره آشنا گشت. در همین زمان با حرف‌های فرانتس کافکا و صادق هدایت و نیز تحلیل‌های نیهیلیستی و طرح‌های نواگزیستانسیالیستی و مارکسیستی در عرصهٔ ادبیات آشنا شد. صفایی در هجده سالگی اولین یادداشت تحلیلی و مقالهٔ انتقادی سلسله‌وار خود را با عنوان «مسئولیت و سازندگی» که بعدها تبدیل به کتاب شد را با امضای عین صاد منتشر کرد که به واقع، شالوده و ساختار تفکرش، بر این پایه استوار گشت. صفائی بیش از پنجاه عنوان کتاب در زمینه‌های گوناگونی چون تربیتی، نقد و روش نقد، ادبیات هنر، روش تدریس و آموزش، قرآن کریم و روش برداشت از آن، تفسیر و دیدارهای تازه با قرآن، دعا و حدیث، ولایت و امامت، معارف اسلامی و آموزه‌های اقتصادی، اجتماعی و اخلاقی اسلام نگاشته‌است. انتشارات لیله القدر ناشر تخصصی آثار وی است. به دلیل اهتمام زیاد صفایی بر انتقال روش‌های برداشت از آیات و روایات به شاگردان و مخاطبینش او را «آموزگار روش‌ها» نامیده‌اند.